The last story

Hallo!

Heel gaaf om zo in de sneeuw terug te komen. Het cliché is waar, het is nu echt wennen aan de kou en ’s avonds is het hier ook erg stil zo zonder verkeer en kamergenootjes. Alleen de muggen missen we zeker niet ;).

Onze laatste week hebben we heerlijk genoten. We begonnen de week met een tripje naar Namogongo in het noorden van Kampala. Hier hebben we het project bezocht van vrienden van Hannahs familie. Door hen kwamen we op het idee voor onze reis naar Uganda. Heel bijzonder om rond te lopen over het terrein met basisschool, middelbare school, volleybal velden, het andere Doingoood huis en Nafasi babyhome. Wat een verschil met Kampala. De rust, ruimte, natuur, aapjes in de tuin. Binnen de poorten van de compound heeft iedereen wat te doen, heeft een baan of gaat naar school. Tof ook om Didas te ontmoeten. Hij wordt gesponsord door Hannahs ouders om daar te wonen en naar school te kunnen. We zijn bij zijn geschiedenis en scheikunde les geweest. Het was vooral erg warm, maar ook best interessant. Op de terugweg naar ons huis hebben we ons eerste ritje in een Matatu (busje) gehad. Na alle verhalen over dit busje viel de reis ons alles mee. Voor 2000 shilling ben je zo in downtown Kampala, wat ook een gave ervaring was om even rond te kunnen lopen. Al krijg je daar moeilijk een boda voor minder dan 4000 shilling; ‘It is far. There is too much traffic’.

Dinsdagavond is Hannah nog lekker gaan salsa dansen en donderdagavond hebben we met de meiden van ons Doingoood huis een gezellige saying-goodbye-pannenkoekenavond gehouden. Op ons project gaven we deze week ons laatste lesje en hebben we de rompertjes nog kunnen versieren. Het was echt genieten om gewoon lekker creatief bezig te zijn met de meiden. Dat was een van de meest bijzondere momenten op ons project.

Vrijdagochtend was het tijd om afscheid te nemen. We hadden voor alle meiden een foto uitgeprint met een persoonlijk berichtje. We verwachtten niet zoveel van het afscheid, want voor ons gevoel doen ze daar niet echt aan. Als de meiden terug gaan naar hun familie, dan gaan ze gewoon, zonder special goodbye. Toch werden we vrijdag verrast door een goodbye song door aunty Faith ‘what should we do, what should we do? You are leaving for sure, what should we do?’, inclusief dansje. Heel hartverwarmend! Ook kwam onze Doingoood coördinator Frank ons nog bedanken met een oorkonde en hoorden we van iedereen dat we nog langer moesten blijven. Heel bijzonder om zo afscheid te kunnen nemen.

Heel blij waren we ook met het feit dat we niet alleen op reis moesten, maar dat we ook de reis weer samen konden doen. De taxi was een uur te laat, maar gelukkig kende hij wat binnendoor weggetjes naar Entebbe, waardoor we ons vliegtuig prima hadden gehaald. Als afsluiting hebben we nog een Afrikaanse romantische komedie gekeken in het vliegtuig. Heel gek om te realiseren dat het nu echt alweer voorbij is.

We hopen dat we de positieve dingen aan het leven in Uganda kunnen doorvoeren in ons leven hier. Dat we de tijd hebben voor elkaar en elkaar kunnen inspireren en voor gezelligheid. Al is dat wel wat lastiger, omdat hier niet iedereen elkaar dagelijks ontmoet op straat, maar er weer agenda's bijgepakt moeten worden. Voor ons beginnen nu weer nieuwe avonturen, Ieke gaat eerst maar eens op zoek naar werk en Hannah gaat al snel naar Stockholm om daar te werken.

Liefs!

a movie says more than 1000 pictures ;)

Hello everybody!

Tomorrow its our last day at our project, and the last day at uganda.. luckily we've made so much nice memories, and we've made some nice new friends :)

And we've made a movie in dutch about our project to inform what its about and what new volunteers can expect.

Quote of the doingoood organisation: 'Vrijwilligers Hannah en Ieke delen hun ervaringen met vrijwilligerswerk bij Wakisa Ministries, een crisisopvang voor zwangere tieners in Oeganda. En wij zijn trots dat we zulke fijne vrijwilligers mogen ontvangen!'

http://www.vrijwilligerswerk-afrika.nl/projecten-doingoood/wakisa-ministries/

So check the movie if you want to know more about our experience at wakisa :)

Love, Hannah & Ieke.

1 foto zegt meer dan 1000 woorden

Wauw, het is lang geleden dat we een blog hebben geschreven. Gelukkig zeggen foto's meer dan 1000 woorden, dat scheelt typwerk. Allereerst, voordat jullie té jaloers worden, we zijn hier ook wel eens chagrijnig en het regent hier ook wel eens.

We genieten enorm van de plek waar we zijn hier in kampala. Vooral alle gesprekken en de verhalen. Hierdoor leren we echt wat van de cultuur die zo anders is dan in Nederland. Een voorbeeld hiervan is: 'you have your watch, we have time.' Waarmee ze bedoelen dat mzungus (blanken) vaak ongeduldig, of in ieder geval minder flexibel zijn wat betreft de dagplanning. Momenteel zie ik toch wel echt de meerwaarde van de Nederlandse mentaliteit wat dit betreft. Want de tijd hebben resulteert toch vaak in veel wachten. Al zijn de meiden op ons project niet echt flexibel als het gaat over hun uurtje chillen na de lunch. Gelukkig konden ze de schmink, spelletjes en cakejes bij de 'Liberation day' tournaments erg waarderen. Het was tof om zo'n middag met de meiden samen op te trekken en ze weer een beetje beter te leren kennen.

Afgelopen weekend zijn we op safari gegaan! Dat was zoo tof! We hebben de Murchison falls bezocht. De 1 na grootste watervallen in Afrika. De Nijl stroomt van het Victoria meer door het land heen naar het noorden. Het is een van de meest wilde rivieren van de wereld (volgens Kim Feenstra en Dave Roelvink die we hier in Jinja gespot hebben tijdens de opnames voor een nieuw programma over de wildste rivieren van de wereld), én het is de langste. In het enorme Murchison falls national park hebben we de hele big 4 gespot (de luipaard was te lui), krokodillen en nijlpaarden én het was AMAZING!! We moeten echt goed voor de schepping blijven zorgen <3.

Er zijn nog zoveel dingen die we hier kunnen beleven en doen, en we gaan dus nog volop genieten van ons laatste weekje hier! Te beginnen met dit weekend picknicken en sightseeing Kampala.

Liefs Hannah en Ieke <3

Dreaming with our eyes open

Dear reader of our blog,

How are you? You can respond with: I’m fine, how are yóu? Or, you can also say: Yes please. When we’ll return to Holland, I think we’ll miss this welcoming attitude of every complete stranger we encounter here.

Our first nutrition class at Wakisa was about ‘why can you get sick from food?’ which was mostly about hygiene. Yesterday we had our second class about the 3 main nutrients; protein, fat and carbohydrates. ‘What are healthy sources?’ Next time up the girls take an exam. We figured that they really love drawing, so we gave them the ‘schijf van 5’ to color. The translation into Luganda helps a lot, not only for the 3 girls who cannot speak English, but also to keep them awake. Respect for all teachers!

In these two weeks that we have spent at our project, we’ve discovered that even at our project, which has a real tight and organized schedule, there are lots of changes possible in schedule. For example, this week we are in charge on Tuesday and Wednesday because the staff is at a conference. And Thursday is liberation day, a public holiday. So this will be a short but intense week. I’m looking forward to it, since we can put into practice all the nice ideas we wanted to do with the girls. One idea is that we will have a ‘Liberation day tournament’ which consists of all kinds of Dutch games, like ‘stick the donkey tail’, or a Ugandan style race with water bottles on ones heads. We’ll take pictures ;).

Last weekend we’ve seen a bit more of the nice surroundings of Kampala. We went mountainbiking with all 8 Doingoood volunteers and our 2 coordinators. We had a brilliant guide, James, that could fix all our bikes at any moment of the tour. Despite the fact that we rented the bikes from Dutch guys, of which you probably expect to have good quality bikes, we were dependent on James’s expertise to fix them on the way. The impressive rain during our lunch break and the encounter with the people living in this beautiful jungle surrounded by the Victoria lake, were worth the journey.

Sometimes being here feels like a dream. We can do all things we like to do, at our project and at home. The sun is shining all the time (in January!), we meet a lot of nice people and our beds are great. Another reason why I sometimes think I’m dreaming is because of the weird combination of situations that we are in during a day. The things that we encounter are sometimes so contradicting. After we leave our project we can have a nice shower and go to a nice restaurant or theatre, whereas the girls might go to the state hospital to deliver, or the boys at the drop in centre sleep at the street. This makes me think that it is impossible that this is really happening. And yes, the nice ice skating pictures from Holland don’t help a lot in assuring ourselves that this summer in which it gets dark at 7 o’clock, is real ;).

But it is real. Uganda is a beautiful country. People don’t do life alone. People struggle. People need hope. The children need to be taught about their value, about the equality of men and women, about honesty and accountability. Well, as far as we can see that after 2 weeks being here.

Will you pray for us, that we can process the things we encounter. That we will trust Jesus. That we may remember the great things that the Lord does and will do in our lives and in the lives of others.

Greetings Hannah & Ieke

Aunty Ieke & aunty Hannah

Aunty Ieke and aunty Hannah, that is who we are at the Wakisa project. Friday we gave our first lesson to girls. We offered aunty Grace some help during her English class. She said: ‘that’s great, teach my girls something! A song? Yes that’s good! Teach them a song. Just keep them busy’. She left for the market to return after 2 hours… And so it happened that we already gave our first lesson on the second day. That was challenging! But the girls did not seem to mind and listened very well. They really respect the aunties. We taught the girls a song, ‘He has got the whole world in His hands’. It is so nice to see how much they love singing and dancing! It is such a great part of their culture. During this class we also found that the English level of the girls varies a lot. That’s why we hope to have translation whenever possible during our coming classes.

Our first weekend in Uganda and we directly took a trip to Jinja with our (German) colleague and her (Ugandan) friends. Jinja is the second largest city of Uganda, however what is more important is that it holds the source of the Nile! We enjoyed a nice swim and a stunning sunset! (don’t forget to take a look at our pictures). It was lovely to go out of the city and see the forest, the longest river in the world and to learn more about Uganda and its people. We went to a local restaurant and ordered ‘any food + beans’. The other option was ‘any food + g/nuts’. Any food consists of porcho, banana porcho, sweet potato and some greens, and other foods when they have other. G/nuts is like some peanut sauce with beef in it, and it’s purple.

There are four little babies at our project. Two of them are one week old and 2 of them only 2 days, and they are soooo pretty! Today we went to the hospital with 6 of the girls to make echo’s, to find out ‘how old the pregnancy is’ or to have a check in a later stage. This is a free service for the Wakisa girls offered by a private clinic close to the Wakisa house. It was very special to see the babies moving, see their heartbeats and see the happy, impressed and peaceful look on the face of the mothers. Three of them are having a babyboy and one is having a babygirl. The other two will find out at a later stage. It was very impressive to see the hospital. It took hours before it was our turn, however we returned just at lunchtime, which was a surprise for the others, who thought that we would return at the end of the day.

We are still learning a lot these days by just watching what’s going on. We found out that we as aunties are higher in the hierarchy than the girls, but definitely lower than some of the aunties. This we are not used to at all. We are trying to develop a plan to teach the girls something, which they can apply after they leave Wakisa. For example, tomorrow we will start with hygiene in combination with the preparation & storage of food. There is a fund that enables some of the girls to go to school again, that inspires them to dream about a good future.

There is much more to tell, but there is far more to explore, so now we leave you with some nice pictures and our blessings for you in another part of this beautiful world. Enjoy your days, we are very thankful for you guys!

First days

Halloo daar! Hier een berichtje uit Africaaa! Dag 3, vandaag was onze eerste ontmoeting met Wakisa ministries, het project waar we komende 5 weken maandag-vrijdag mogen zijn. Heel bijzonder om de sfeer te proeven, vrolijkheid, hartelijkheiden compassie is te lezen in de ogen van de staf. Heel gaaf dat we ons al vanaf de eerste minuut welkom voelden op deze plek. De meiden waren tot onze verbazing aan het touwtjespringen (!). De bijbelstudie was vol passie en inclusief typsich Afrikaanse proclamatie, heel tof. Het ene moment hadden we het idee in een ‘gewone’ brugklas te zijn beland, het andere moment maken ze babyjurkjes voor de toekomstige babies. Dit is zo dubbel. We gunnen het de meiden echt om lekker lol te maken, en tegelijk weet je hoe belangrijk het is dat ze nadenken over hun toekomst. Hierbij kunnen wij ook lekker meedoen, ‘wat wil je voor werk?’ ‘Wat is je visie?’ ‘What is impossible for men, is possible for God!’. Het hangt helemaal van ons af hoe we daar onze tijd willen indelen. We proberen zo veel mogelijk te zien hoe dingen daar gaan en wat wij kunnen betekenen voor de meiden. Dag 1&2 hebben we volop genoten van het opnemen van alle nieuwe geuren (ja, we zitten wel echt in de hoofdstad), kleuren (de kleding, de straten), vervoersmiddelen (BodaBoda’s, busjes), de warmte (het is heerlijk hier!) en het feit dat iedereen hier engels kan is ook echt genieten. Ons Doingoood huis is een heel mooi appartement, waar we nu met 7 vrijwilligers wonen. We werken op verschillende projecten, van een zomervakantieopvang bij een school bij de sloppenwijk tot fysio geven in een gehandicaptenhuis en baby day care. Als je wilt mag je mee danken voor ons project, voor de veilige reis en voor de meiden op ons project, en bidden voor de andere vrijwilligers in ons Doingoood huis, dat we onze plek op onze projecten mogen vinden. Liefs Hannah en Ieke